Συχνά πέφτω σε τέτοια μαγαζιά και τα καμαρώνω, μάλιστα πριν λίγες μέρες που ήμουν στην Καβάλα, τυχαία βρέθηκα σε ένα πολύ όμορφο μαγαζάκι με το όνομα Βελόνα και Κλωστή, αν ποτέ βρεθείτε σε αυτή την πόλη να πάτε να το επισκεφθείτε, είναι μέσα στη στοά και η ιδιοκτήτρια, μια γλυκύτατη κοπέλα φτιάχνει και ζωγραφίζει μόνη της πολλά από τα αντικείμενα που πουλάει και τα υπόλοιπα τα παίρνει από ανθρώπους που συνεργάζεται και είναι όλα πολύ όμορφα και χειροποίητα.
Όλο αυτό το διάστημα που μπαινοβγαίνω στα blogs βλέπω ανθρώπους με διάθεση να αποτυπώνουν την αισθητική τους στα καθημερινά τους αντικείμενα, να ανακυκλώνουν και να μην πετάνε και να δημιουργούν χωρίς να σπαταλούν. Όλοι αυτοί οι Blogoφίλοι αποτελείτε για εμένα πηγή έμπνευσης και συντροφιά στις τόσες ώρες που πρέπει να αφιερώσει μια μαμά στο νέο μέλος της οικογένειας της και να καταλάβει και τις δικές του ανάγκες και να μην προδώσει τελείως και τις δικές της. Σε όλο αυτό το σφυροκόπημα για την οικονομική κρίση υπάρχει λύση και αγχολυτική και οικονομική, η δημιουργία. Και αν τα τελευταία χρόνια μάθαμε και εμείς και τα παιδιά να αναζητούμε την ευτυχία στην κατανάλωση ίσως μπορεί να βγει και κάτι καλό από όλη αυτή την αναστάτωση και τη δυσπραγία, να προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα οι ίδιοι και να μοιραζόμαστε το δημιουργικό μας χρόνο και τις ιδέες μας με τους φίλους μας και τους δικούς μας, πόσο πιο διασκεδαστική και πιο ουσιαστική θα γίνει η ημέρα μας!
Όταν ήμασταν μικρές με την αδερφή μου φτιάχναμε τις κούκλες και τα ρούχα τους, δημιουργούσαμε το σκηνικό των παιχνιδιών μας και κάναμε πικ-νικ στο ποτάμι και στα κτήματα πίσω από το σπίτι μας, φτιάχναμε το πρωινό μας και δεν το αγοράζαμε από το κυλικείο του σχολείου και με τους φίλους μας ανταλλάσσαμε δώρα που κάναμε οι ίδιοι. Δεν ξέρω αν είμαι ρομαντική αλλά νομίζω ότι γι΄αυτούς τους λόγους θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια πιο όμορφα από ότι οι μαθητές μου που περιμένουν το νέο μοντέλο κινητού που θα πάρουν ως δώρο το Πάσχα για να χαρούν...
2 σχόλια:
Τι ωραίες αναρτήσεις αυτές! Έχεις απόλυτο δίκιο στην τελευταία σου παρατήρηση, όμως και τότε ακόμα υπήρχαν αυτοί που σνόμπαραν ότιδήποτε μη κραυγαλέο και χειροποίητο.
Εντωμεταξύ, ώρες ώρες σκέφτομαι, μήπως τελικά, ασχολούμενες με όλα αυτά, δεν εξοικονομούμε χρήματα, αλλά σπαταλούμε περισσότερα, και ειδικά σε πράγματα που ως επί το πλείστον δε χρειαζόμαστε;; Δεν ξέρω...θα 'θελα τη γνώμη σου. Βλέποντας όλα τα υλικά που έχω μαζέψει τόσο καιρό που ασχολούμαι καθώς και τα πράγματα που έχω φτιάξει και στη συνέχεια βαρεθεί, λυπαμαι γιατί βλέπω μεγάλη σπατάλh...κι αυτό που με ανησυχεί δεν είναι τα χρήματα που έχουν φύγει αλλά η νοοτροπία της κατανάλωσης (ακόμα και σε υλικά). Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή...
Σίγουρα υπάρχει μια διάθεση να αγοράζουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε και αυτό ισχύει και για το κάθε είδους hobby μας αλλά πραγματικά σε κάποιες περιπτώσεις έκτός από την ενασχόληση εξοικονομείς και χρήματα.Για παράδειγμα τα φωτιστικά που είχες αναρτήσει την προηγούμενη φορά ή το φωτιστικό με μαλλί στο blog της Neli. Από το λίγο που έχω ασχοληθεί ως τώρα σου παίρνει χρόνο και χρήμα για να μάθεις τα υλικά της κάθε τέχνης και να τα δουλεύεις αλλά μετά γίνεται πιο εύκολο και μαθαίνεις να ψάχνεις τα υλικά που χρειάζεσαι πραγματικά και πάντα μια έρευνα αγοράς κακό δεν έκανε ποτέ σε κανέναν.
Δημοσίευση σχολίου