Στους Blogοφίλους (α΄)

Όταν μπήκα στη διαδικασία να φτιάξω ένα blog δεν ήξερα καλά καλά τα βασικά τεχνικά βήματα ούτε καν το λόγο που ήθελα να κάνω μια σελίδα με τις δραστηριότητες, τις δημιουργίες και τις σκέψεις μου, να τις παρουσιάζω και να τις εκθέτω. Στην πορεία κατάλαβα ότι ήταν ένας τρόπος να επικοινωνώ και να ανταλλάσσω ιδέες αλλά και να εμπνέομαι.
Όλο αυτό το διάστημα που είχα την άδεια ανατροφής, μια και αυτή συνέπεσε με έναν βαρύ χειμώνα και μια ακόμη πιο βαριά φημολογία για την επικίνδυνη γρίπη, ένιωσα ότι αποκόπηκα κοινωνικά και πολλές στιγμές έχοντας στην αγκαλιά το παιδάκι μου είχα ελεύθερο μόνο το ένα χέρι και αφού δεν μπορούσα να το αξιοποιήσω για να ζωγραφίζω ή να κατασκευάζω ή να μαγειρεύω χτυπούσα τα πλήκτρα του υπολογιστή και έβλεπα σε όλα τα όμορφα blogs ζωγραφιές και ιδιαίτερες δημιουργίες και πρωτότυπα φαγητά και έτσι λίγο ήταν σα να παίρνω και εγώ μέρος σε όλα αυτά τα όμορφα και δημιουργικά πράγματα.
Στη συνέχεια όταν άρχισα λίγο να εξασφαλίζω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου ζωγράφιζα παιδικούς πίνακες και έτσι ξεκίνησε η ιδέα για το ninos para siempre που ακόμη είναι σε αρχικό στάδιο με την ελπίδα να ολοκληρωθεί και με μακρινό όνειρο να ανοίξω με τους φίλους μου ένα μαγαζί που θα έχει χειροποίητα αντικείμενα.